kebisuan barangkali membunuh
manusia…
tetapi bingit juga bahaya…
tidak pernah ader satu pun
boleh bikin telagah…
barangkali punya hati hati
dalam melangkah…
untuk aper bertelingkah…
jika semuanya didapati dengan
bersusah payah…
dalam kesenyapan…
selalunya muncul ujian…
hadapi dengan perlahan…
kerana barangkali akan ader
keputusan…
sama ader kecundang tanggung
kekalahan…
ataupun menjulang kemenangan…
berdiri antara dua pihak…
semuanya bagaikan saling
terhentak…
menunggu masa untuk retak…
walaupun kaki mahu menolak…
tetapi akal enggan menolak…
masih mahu pikul beban berat
bagai balak…
semata enggan mahu disorak…
itu boleh bikin rosak otak…
seringkali jiwa disinggahi
rasa pilu…
entah kenapa boleh tiba tiba
sayu…
buan mengenangkan masa lalu…
kadangkala perasaan rasa
nyilu…
tahan rasa sebu…
ketab bibir dan teruskan
membisu...
walaupun hatinya bagaikan
dipalu…
dier tetap kekal kan
biarkan jiwa menggunung rasa
malu…
sebab dier percaya pada yang
satu…
Frappu : saya rindu awak separuh mati…
Kopi : jangan…nanti dua kali rindu dah
mati…
“ ader kah kamu betul betul
boleh melangkah jauh tanpa sedikit pun menoleh ke belakang??? kadangkala curi
lihat itu perlu supaya kita ingat bagaimana kita berada di tahap sekarang
(ceritadunia-amyza, 2 Disember 2012) “
